کد مطلب:68906 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:201

أَشْهَدُ أَنَّكَ مَا اتَّقَیْتَ ضارِعاً وَلا أَمْسَكْتَ عَنْ حَقِّكَ جازِعاً وَلا أَحْجَمْتَ عَنْ مُجاهَدَةِ غاصِبیكَ ناكِلاً وَلا أَظْهَرْتَ الرِّضا بِخِلافِ ما یُرْضِی اللَّهَ مُداهِناً وَلا وَهَنْتَ لِما أَصابَكَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَلا ضَعُفْتَ وَلاَ اسْتَكَنْتَ عَنْ طَلَبِ حَقِّكَ مُراقِباً.

مَعاذَ اللَّهِ أَنْ تَكُونَ كَذلِكَ، بَلْ إِذْ ظُلِمْتَ احْتَسَبْتَ رَبَّكَ وَفَوَّضْتَ إِلَیْهِ أَمْرَكَ وَذَكَّرْتَهُمْ فَمَا ادَّكَرُوا وَوَعَظْتَهُمْ فَمَا اتَّعَظُوا وَخَوَّفْتَهُمْ فَما تَخَوَّفُوا.

شهادت می دهم كه تو از روی ذلت تقیه نكردی، و بخاطر ترس از حق خود امساك نكردی، و بعنوان عقب نشینی از جهاد با غاصبین حقت خودداری نكردی، و بعنوان

[صفحه 205]

سازشكاری مطلبی بر خلاف رضای خدا اظهار نكردی، و در مقابل آنچه در راه خدا به تو رسید سستی نكردی و ضعف نشان ندادی و بعنوان انتظار از طلب حق خود ناتوانی نشان ندادی.

معاذ اللَّه كه تو چنین باشی! بلكه وقتی مظلوم شدی برای خدا صبر كردی و كار خود را به او سپردی، و ظالمان را متذكر شدی ولی نخواستند بیاد بیاورند، و آنان را موعظه كردی ولی در آنان اثر نكرد، و آنان را از خدا ترسانیدی ولی نترسیدند!

صفحه 205.